Objectives: This study aimed to determine the reasons for long stays in monitoring units and to propose a solution.
Methods: The patients who were followed in monitoring units of emergency service and the factors affecting the length of their hospital stay were analyzed retrospectively. Demographic features, their initial complaint that lead to monitoring, diagnosis, their means of arrival to emergency service, their admittance date and hour, medical history, basic vital signs, length of stay in emergency service, invasive interventions, intubation, mortality rates, consultations, and clinical results were evaluated.
Results: The study included 603 patients. Average emergency service stay in monitoring unit was found to be 6.5 hours. In addition, 15 patients (2.5%) stayed 24 hours or longer, and 78 patients (12.9%) stayed 12 to 24 hours. Of the 15 patients who stayed in emergency service for 24 hours or more, 8 (53.3%) stayed because there wasn't enough space in intensive care units. The most prevalent complaint for admission to the emergency service was chest pain (25.5%), followed by dyspnea (21.9%) and tachycardia (11.6%).
Conclusions: For real emergency conditions, monitoring units are necessary to follow patients closely and to perform immediate interventions. The fullness of the intensive care units primarily affects the emergency service and leads to long stays in emergency service as patients are waiting to be admitted to the intensive care unit. As the number of consultations increases, the monitoring period is prolonged.
Amaç: Çalışmamız monitörlü gözlem birimde hastaların uzun kalış nedenlerinin belirlenip bunlara yönelik çözümler üretilmesi gerekliliğini amaçlamıştır.
Gereç ve yöntem: Acil Tıp Kliniği'ne başvurup monitörlü gözlem biriminde takip edilmiş olan hastalar ve bu hastaların kalış süreleri üzerine etkili faktörler geriye dönük incelendi. Bu hastaların demografik özellikleri, hangi şikayetlerle monitörlü gözleme alındıkları, aldıkları tanılar, acil servise nasıl getirildikleri, acil servise başvuru tarih ve saatleri, özgeçmişleri, geliş vital bulguları, acil serviste kalış süreleri, uygulanan invaziv girişimler, entübe edilip-edilmedikleri, mortalite durumları, konsültasyonlar ve klinik sonlanımları incelendi.
Bulgular: Çalışmaya 603 hasta alındı. Çalışmamızda monitörlü gözlemde takip edilen hastaların acil serviste ortalama kalış süresi 6.5 saat olarak bulundu. Ayrıca 15 hastanın (%2.5) 24 saat ve üzeri, 78 hastanın (%12.9) 12–24 saat aralığında acil serviste kaldığı görüldü. 24 saat ve üzeri acil serviste kalan 15 hastanın sekizinin (%53.3) kalış sebebi yoğun bakımlarda yer bulunmaması idi. Çalışmamızdaki hastaların acile başvuru şikayetleri incelendiğinde göğüs ağrısı (%25.5) en sık şikayet olurken, bunu nefes darlığı (%21.9) ve çarpıntı (%11.6) şikayetleri izledi.
Sonuç: Acil servislere başvuran hastalar içinde çok acil tanımına uyan hastaların hemen ilk müdahalesinin yapılıp, yakından izlenebileceği monitörlü gözlem birimlerinin oluşturulup geliştirilmesi gerekmektedir. Yoğun bakımlarda yer olmaması durumunun acil servisleri primer düzeyde etkilediği ve yatış için yoğun bakımlarda yer bekleyen hastaların acil servislerde uzun kalışlarının nedeni olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Konsülte edilen birim sayısı arttıkça hastanın monitörlü gözlemde kalış süresi uzamaktadır.
Keywords: Emergency service; intensive care unit; monitorized observation unit.